شب بود و در خواب
خانه
…
گرم ِ روبوسی با زمستان
پنجره‌ها
…
پنجره‌های ِ کوری که فروختند
شیشه‌های ِ خویش را
به چندی تماشا
تماشای ِ ضرب ِ آسمان
شتم ِ تگرگ
بر سر ِ شاخه‌ها و برگ‌ها
ضرب و شتم ِ درختان
تماشای ِ باد که ز هر سو که آمد
رو به آن سو پیچ‌وتابند
پرده‌های ِ خویش را
پنجره‌ها!
آن گاه که فرا رسد بهار
از پرسش ِ باران نمی‌ترسید؟
از جای ِ خالی ِ این شیشه‌ها؟
پنجره‌ها!
دست‌کم بهانه‌ای
اشک و آه و ناله‌ای
پنجره‌ها!
پرده‌ها!
صدای ِ گنجشکی می‌وزد از زیر ِ برف‌ها
پیچ‌وتابی
نیم‌نگاهی
آهی
…
سروده شده در دوشنبه ۰۹ دی ۱۳۸۷ ساعت ۱۲:۰۲
