جنگ ِ تحمیلی ِ یاد ِ تو
باز به ویرانی کشید
کوچه به کوچه
دل ِ من
آبادان ِ مرا
ارتش ِ تا-به-مژگان-مسلّح ِ پلک‌های ِ تو
به حصر کشید
از همه سو
چشم ِ من
خرّمشهر ِ مرا
جنگنده‌های ِ چشم ِ تو
آن نگاه‌های ِ کُشنده‌ی ِ وحشی
به آتش کشیدند
جان ِ من
زنجان ِ مرا
به فتوای ِ عقل گفتم:
خرّمشهر آزاد باید گردد
ولی دفاع ِ مقدّس ِ من از چشم‌های ِ تو
– آن دو شعر ِ عراقی –
خاک ِ وطن‌ام را داد
بر باد
بی‌پدافند و بی‌جهان‌آرا نشسته ام
بیا و به خاک و خون بکش
مردم ِ بی‌پناه ِ شهر ِ چشم‌های ِ مرا
راه‌ها باز و سنگرها خالی است
بسیج ِ استقبال است
بتاز به سوی ِ پایتخت ِ کشور-ام
فرود آی در مهرآباد ِ دل‌ام
ای خمینی ِ زمان!
ای روح ِ انقلابی‌ام!
سروده شده در دوشنبه ۱۸ آذر ۱۳۸۷ ساعت ۰۳:۳۰
