زنی که دوست اش داشتی

چشم‌داشت ِ دیگری داشتی؟
همیشه هم‌این نبوده مگر؟

چون رعد می‌آمد و
چون برق می‌رفت
زنی که دوست اش داشتی

پایان ِ این رعد و برق
همیشه
چشم‌های ِ بارانی نی‌ست
گاهی لباسی است شبیه ِ بارانی
که دیگر در از تن نمی‌آوری
حتّا در روزهای ِ آفتابی

سروده شده در چهارشنبه ۱۲ تیر ۱۳۹۸ ساعت ۱۹:۲۶

درباره‌ی نویسنده

فرهاد سپیدفکر

نمایش همه‌ی مطالب

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

17 − هشت =