گفتی دچار ِ من ای
امّا من
بسته به خنده‌ی ِ تو ام
سربازترین پسته‌ی ِ دنیا!
لب‌خند بزن
سر باز بزن
از همه غم‌ها
گفتی که شعر
در من است و تو
شاد از بهانه‌ی ِ تراوش‌اش بودن
امّا
بی‌بهانه می‌گویم:
شعر تو ای
من فقط تو را می‌چینم کنار ِ هم
گفتی:
– خوش به حال ِ تو که شاعر ای
از کجا می‌آوری این حرف‌ها را؟
– از حرف‌های ِ روزمرّه‌ی ِ خود-ات
صد غزل از حافظ و نیما داری
زیر ِ تک تک ِ مژگان‌ات
ده زبان از سوسن و ری‌را
پشت ِ غنچه‌ی ِ لب‌های‌ات
سروده شده در شنبه ۳۰ فروردین ۱۳۹۹ ساعت ۱۵:۲۱
