هنوز می‌چکد از میله‌های ِ قفس
آواز ِ زردی که در سینه می‌خوانْد
نم نم
آواز
پرواز ِ زرد ِ آرزو است
وقتی که آسمان دور است
وقتی برای ِ بال زدن دیر است
وقتی که آفتاب
وقتی که آزادی
حتّا ارزنی نمی‌ارزد
قفس
پیراهن ِ راه‌راهی است
بر تن ِ قناری ِ زردپوست
پیراهنی که دکمه‌های‌اش تنگ‌تر می‌شود
هر چه بیش‌تر می‌خواند
قناری ِ کوچک
چه سرنوشت ِ غم‌انگیزی که آن قناری ِ کوچک
از قفس پوسید و قفس
از نبود ِ قناری ِ کوچک
سروده شده در شنبه ۱۶ آذر ۱۳۸۷ ساعت ۱۶:۰۰
