و قطار موی ِ بلند ِ تو است

و قطار
موی ِ بلند ِ تو است
وقتی که باد می‌وزد …
و یال ِ سیاه ِ اسب
وقتی که می‌ایستد باد
در ایست‌گاهی که من
تو را چشم در راه ام

این بار
از دل ِ کدام کوه
کدام اندوه
می‌گذرانی ام در این سفر؟

سروده شده در پنج‌شنبه ۱۹ مهر ۱۳۹۷ ساعت ۱۶:۲۳

درباره‌ی نویسنده

فرهاد سپیدفکر

نمایش همه‌ی مطالب

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

چهار × دو =