خواهد رسید آن روز
آن روز که تک تک ِ واژه‌های ِ شعرهای‌ام
می‌خیانتند
به معنایی که در من به دنبال ِ واژه می‌گشت
واژه‌هایی که با آن معنا سخن رانده بودند
به دوستی
تا بر زبان آیند
به نماینده‌گی از او
تا نشینند بر گوش‌ها و چشم‌ها
خواهد رسید آن روز
آن روز که این واژه‌ها دست ِ دوستی خواهند داد
به معنایی دیگر در ذهن ِ دیگری
و پی‌مان خواهند شکست با معنای ِ ذهن ِ من
چه‌گونه؟
چه‌گونه می‌توان پی‌مان ِ دوستی بست
با معنایی
و روزی دگر سوگند ِ دوستی خورد
با دش‌معنایی؟
چه‌گونه می‌توان هم با من و هم با دش‌من دوستید؟
چه‌گونه می‌توان گذشت از چنین خیانتی
جز آن که پذیرفت: نی‌ست
نه منی نه دش‌منی
نه معنا نه دش‌معنایی
به واژه‌ها اعتمادی نی‌ست
هر واژه‌ای سرانجام روزی می‌خیانتد
به معنای ِ خویش
واژه‌ها را هیچ چاره‌ای نی‌ست
جز خیانت به حقیقت
از همان دم که آفریده می‌شوند
همین که گفته می‌شوند
فریب اند و فریبا
واژه‌ها
و حقیقت چی‌ست؟
جز واژه‌ای که او نیز می‌خیانتد به معنای ِ خویش؟
چه خودفریبی ِ تلخی که عمری
چشم و گوش سپردیم به واژه‌ای که گمان‌مان حقیقت بود و
خود فریبی دیگر بود
سروده شده در شنبه ۳۰ بهمن ۱۴۰۰ ساعت ۲۱:۵۹
