خنده‌های‌ات مغز ِ فندق است و چشم‌های ِ من سنجابی گرسنه دانه دانه زیر ِ خاک ِ خاطرات می‌پنهانم شان برای ِ روزهای ِ سرد ِ...
نویسنده -فرهاد سپیدفکر
گاه صلح بهای ِ سنگینی دارد بهایی به نام ِ جنگ مثل ِ وقت‌هایی که با خشابی پر با خود-ام وارد ِ جنگ می‌شوم خود-ام را نیمه-جان به...
از آن‌ها بگیر سخن گفتن و غذا خوردن را دیگر دلیلی نخواهند داشت برای ِ زنده بودن خود را می‌میرانند پیش از آن که بمیرند من...
در سینه‌ام دردی است دردی که دار می‌شود هر روز به گرد ِ گردن‌ام گویی تمام ِ معادن ِ آهن در چکّشی گرد آمده اند تا با صدای ِ خرد...
نه فقط آدم‌ها و حیوان‌ها که دیگر حتّی درخت‌ها هم بهانه‌ای برای ِ زنده‌گی نی‌ستند شاید فقط تو یی تو یی که هنوز تعبیر ِ...
و برکه‌ها اشک‌های ِ انباشته‌ی ِ ماه اند و ماه اشک ِ ماهی ِ کوچکی که در برکه‌ی ِ جهان ِ دیگری شناور است ماهی که عاشق شد عاشق ِ...
مثل ِ فندقی که می‌کشاند سنجابی را به درون ِ قفس نوک ِ پستان‌های‌ات دامی بود در میان ِ قفس ِ سینه‌ات برای ِ سنجاب ِ خفته در...
چه هوایی چه آفتابی چه آهنگی با تو خوش می‌گذرد صبح و شب در چاردیوار ِ این خانه بیش از این دیگر چه می‌خواهم؟ تو جهان ِ من ای و...
ای گل ِ آفتاب‌گردان ِ روییده در راه! به من بگو آیا دوباره دوست اش خواهم داشت؟ می‌توانم آیا؟ باز تن می‌دهم آیا به انگشتان ِ...
گاه آسان‌تر است از دست دادن از ترس ِ از دست دادن ام‌روز می‌ترسم که روزی از دست دهم هر آن چه آورده ام به دست می‌ترسم از آن روز...