نزدیک‌ات که می‌شوم با تن‌ات شعر می‌گویم و دور-ات که می‌شوم با واژه‌ها لطافت ِ دور! نزدیکی ِ پر از تپش! کدامین شعر را...
نویسنده -فرهاد سپیدفکر
خنده‌های‌ات مغز ِ فندق است و چشم‌های ِ من سنجابی گرسنه بوی ِ پیراهن‌ات روی ِ آن اجاق ِ دو شعله چون پوست ِ پرتقال است بر حرارت...
حالا چند ماه است که می‌شناسم ات ای ناشناس ِ آشنا! حالا چند ماه است که آمده ای بیرون از پشت ِ ابر حالا چند ماه است که ماهی...
برگزیده ام تو را برای ِ سفری که رو به جنوب است و مرگ چون گرگ چشم به راه نشسته است دختر ِ شمال! ستاره‌ی ِ شب‌های ِ...
بی تو هر بوسه محکوم به حبس است پشت ِ دیوار ِ لب‌های‌ام بی تو هر نفس فقط رفت و آمد ِ دم است و بس کجا ای؟ ای که لب‌های‌ات مرز ِ...
آتش نگاه ِ تو بود که مرا پاکیزه‌تر از برف‌های ِ قلّه‌های ِ تبّت می‌پالود تو پلک بستی؟ یا من آلوده گشتم؟ به بزاق ِ ابرهای ِ...
در میانه‌ی ِ این چشم‌های ِ سرد این صورت‌های ِ سنگ این خیابان‌های ِ سنگین دختری دیدم که لب‌خندی داشت بر لب بی آن که دلیلی توان...
و سوگند به دانه‌ی ِ انگور وقتی که گوش‌واره‌ی ِ تو بود
در چشمان‌ات سگی لانه داشت و در چشم‌های‌ام گرگی سرگردان پلک که می‌بندی صدای ِ زوزه است که می‌پیچد در اندوه ِ کوهستان ِ...
با تو غریزه‌ها بیدار می‌شوند و وحشت می‌آورد حیات ِ وحشی که می‌بینم در خویشتن