شراب ِ هزار ساله‌ای دفن است درون ِ چشمان‌ات گویی از آخرین هم‌آغوشی‌ات قرن‌ها می‌گذرد بوسه‌های ِ مست‌ات برهنه در شهر به...
نویسنده -فرهاد سپیدفکر
زنده‌گی ِ ما به مویی بند بود که تو آن را زیر ِ بالش‌ام یافتی
دوست دارم پناه برم به زیر ِ سایه‌ی ِ درختی که ندیده روی ِ هیچ انسان را بر بلندای ِ صخره‌ای که درنیافته وزن ِ هیچ آدمی را به...
چشم‌ات دروازه‌ی ِ ورود به آب‌های ِ آزاد ِ جهان است ای که بندر ِ سیراف، سزاوار ِ نام‌اش! لب‌های‌ات امن‌ترین خشکی ِ جهان...
دریای ِ پس از طوفان! شناور می‌شوم در آرامش ِ امواج ِ سینه‌های‌ات چون لاک‌پشتی پیر و راهی می‌گشایم از میان ِ آن تنگه‌ی ِ...
فرم ِ موهای‌ات را تغییر می‌دهی دامنی کوتاه به پا میکنی و رو به روی ِ آینه می‌ایستی این سه کافی است برای ِ هر مردی که از راه...
از من مخواه که برای‌ات گل بیآورم وقتی که زنبورها در حال ِ انقراض اند دوست دارم کوچه‌ها را آب زنم تا غباری نباشد پیش ِ پای ِ...
ناگهان عکسی می‌فرستی و می‌گویم: - چه خوب که بی بهانه مرا دعوت به صرف ِ زیبایی‌ات میکنی حرف می‌زنیم و من تعریف می‌کنم...
غم‌گین ام چون دلفینی که به تور افتاده است و اسارت‌اش سرگرمی ِ چند-ساعته‌ای است برای ِ قبایل ِ وحشی ِ توریست غم‌گین ام چون...
با خنده شانه می‌کشی به علف‌های ِ روییده از صورت‌ام سیاه‌زار ِ فر-خورده‌ای که آن روزهای ِ نخست دوست اش نداشتی و من حالا برای ِ...