تو بگو بگو … من مگو مگو … چه شد از میان ِ آن همه بگومگو تو مرا برگزیدی و من تو را؟ امّا مامایی ِ زمان هم بیرون نیاورد از...
نویسنده -فرهاد سپیدفکر
پر اند از خالی‌زارهای ِ چشم‌گیر چشم‌ها آواره اند مردمک‌ها، نگاه‌ها گرفته‌اند سرزمین ِ چشم‌ها را فلسطین اند...
با پرده قرار ِ پنهانی داشت ام‌روز دوباره باد در گوش ِ پرده هی حرف‌های ِ تند و طوفانی خواند ام‌روز دوباره باد جز های و...
در جهان دو تن بودند دو تن: تو و من فراخوانده به مهمانی و جشن چیزی در میان بود چیزی که می‌رقصید میان ِ چشمان ِ من و تو سکوت ِ جهان...
گاه چهره‌ی ِ زیبای ِ پرستار شفابخش‌تر است از نسخه‌ی ِ صد پزشک ِ بی‌خبر که خود گرفتار اند گاه یک نیم‌نگاه حتّا داروی ِ هزار...
میان ِ من و تو نشسته انار ِ آبی رنگی تو آن سوی ِ زمین و من این سوی ِ زمین من این سوی ِ زمان و تو آن سوی ِ زمان افتاده لیموی ِ...
آغوش‌ات پتوی ِ گرم ِ تابستان است بر تن ِ زمستان پالتوی ِ نرم ِ آب‌شار است بر تن ِ کوهستان پوست و گوشت است یا پر بالش ِ نرمی که...
می‌توانستیم با یک سلام یا با نگاهی مهربان آشنا شویم با هم امّا گذشتیم از هم از این آشنایی ِ کوچک و ساده شاعران رو به مرگ اند آی...
تو خورشید و من ماه تو شوند ِ روز و من پی‌آمد ِ شب تو می‌آیی و من می‌افتم از چشم ِ زمین
با تو دوست دارم از جاده‌ها برانم بی تو از آزادراه‌ها که سمند ِ رمیده می‌تازد همیشه با تو دوست دارم از میان ِ باغ‌ها قدم...