آشفته ای و به خود میپیچی چون پلنگ ِ زخمخوردهای از شاخ ِ گاومیشی بیقراریات ای باد! پیامآور ِ چیست این سرزمین را؟ بگو...
نویسنده -فرهاد سپیدفکر
دلام ریخت با صدای ِ زنگ ِ در از ارتفاع ِ انتظااااار تا روی ِ تپّههای ِ تپندهی ِ ضربان ِ اضطراب عشق ایستاده بعد ِ سالها...
دَر دهان میگشاید باد ِ قطبهای ِ جنوبی را به نوشیدن ِ چای میخواند فکّ و دندانهایام به ساز ِ اسکیموها میرقصند در...
هر بار که فراتر رفت بار ِ رنجها از توان ِ دوشهامان، چون پیرمردی معتاد به همنشینی ِ تریاک گفتیم زیر ِ لب: هفتهی ِ...
من آن درد ام که درماناش خود ِ درد است خود ِ زجر است خود ِ رنج است من آن اندیشهی ِ خالی از اندیشه ام من آن ریشهی ِ بیریشه...
بِوَز پنجره باز ِ باز است و پرده چشم به راه ِ پیچ و تاب
نبودیم همانند از همان آغاز یکی ساحل و دیگری دریا کاش بسندیده بودیم به گاهبوسههای ِ پرشور ِ موجها و شنها گاه توفنده،...
شاعر: شکارچی ِ ماهیان و واژهگان ِ لغزان در دشتی از رودها و رویاها وقتی که باد لرزه میاندازد بر تن ِ آب زیر ِ نگاه ِ...
آسمان در تور ِ تاریکی است من همچنان بیدار چند قدم مانده به صبح شب در کمین به فکر ِ اشغال ِ ظهر ِ چشمهایام، من همچنان...
چرا امشب این شب ِ طوفانزدهی ِ من دل به دریا زده ای؟ زن! امشب دلفین ِ زخمخوردهای دل به ساحل ِ لبهایام زده است دریا...