بی‌چاره تخت‌خواب‌ام همیشه‌ی ِ خدا خواب است مثل ِ خودم و برای‌اش فرقی ندارد چه کسی روی ِ او بخوابد مثل ِ یک جنده
دسته بندی -شعرهای من
پنج بار صدای ِ شکستن و خشمی که در هر بار کم می‌شد از من: یک بشقاب یک لیوان یک شیشه‌ی ِ کنسول یک شیشه‌ی ِ تلویزیون
بلند می‌شوم راه می‌روم می‌نشینم بلند می‌شوم راه می‌روم می‌نشینم بلند می‌شوم راه می‌روم می‌نشینم
و سوگند به صدای ِ هندوانه آن‌گاه که برای ِ نخستین بار ترک خورد و آغوش گشود رو به جهانی که خاموش بود
کجا می‌روی بابا؟ بعد ِ تو این درختان یتیم می‌شوند بابا! من به آن نهال ِ کوچک گفتم بابا رفته آب بیآورد از پشت ِ ابرها ولی...
باد که میان ِ موهای‌ام می‌وزد یاد ِ دستان ِ مادر-ام می‌افتم نوزاد می‌شوم از نو زاده می‌شوم باد که میان ِ موهای‌ام می‌وزد
موهای‌ات را دوست دارم عاشقانه، تمامی ِ موهای ِ تن‌ات را آن آب‌شارهای ِ سیاهی که می‌ریزند از قلّه‌های ِ بلند ِ سر-ات بر...
شعرهای ِ من کوتاه اند مثل ِ دیدارهای‌مان شعرهای ِ من سپید اند مثل ِ گوشه‌ی ِ موهای‌ات این دیدارهای ِ سپید فدای ِ یک تار ِ موی...
سال‌ها است پرده‌ها را به روی ِ آفتاب کشیده ایم و چراغ‌ها بی‌پرده صبح و شب با ما سخن می‌گویند بس نی‌ست؟
میان ِ گلّه‌ی ِ کفتارها شیری که ترسیده از تنهایی ِ خویش و با ولع می‌کشد آخرین نفس‌های ِ زنده‌گی را