به خود-ام می‌حسادتم که خود-ام خود-اش است خود ِ خود-اش، من ولی خود-ام نی‌ستم روبه‌روی ِ آیینه می‌ایستم شوک می‌شوم از آن چه...
دسته بندی -شعرهای من
کجا رشک ورزد آینده‌ای آیان بر خاطره‌ای رفته؟ کجا بندد پنجره‌ای آغوش ِ خود را رو به آفتاب به پچ‌پچ‌های ِ وسوسه‌گر ِ...
این دست‌مال ِ کاغذی در بیابان ِ خشک ِ خود گرفته جان ِ قطره‌های ِ اشکی را که شاید روزی از چشم ِ من چکانده شوند دست‌مالی که شست...
من آن موج ِ سرگردان ِ دریا آن ساحل-گمیده ام من آن موج ِ از خروش افتاده در آب‌های ِ دور آن جامانده ام کجا ست روشنای ِ فانوس ِ...
ذهن‌ام خود-ارضایی می‌کند با خیال ِ تو جـلـق می‌زند با یاد ِ خاطرات ِ پر ملال ِ تو می‌برکَند لباس ِ شرم را از تن ِ روح و روان ِ...
زنده‌گی روان است و مرگ نزدیک به گواهی ِ چشمان‌ام مرگ زیباترین تلخی ِ این جهان است آری پاسخی در مشت دارد
دوباره می‌شود زنده‌گی در تو و دوباره می‌شوی تو در زنده‌گی پی‌وند ِ وارونه‌ای است میان ِ این دو دوباره چه تلخ...
زمانه‌ی ِ سردی است دندان قندیل ِ اشکی است روییده بر غار ِ دهان اشکی که می‌چکد هر دم از چشم ِ حنجره گرمای ِ نفس دیگر بسنده...
بسیار اند دخترانی با پستان‌هایی رسیده تر‌ک خورده آن‌چنان آن انارهای ِ سرخ ِ چیدنی که برون زده دانه‌ی ِ سرکشی به...
باز امشب برای ِ از تو گفتن غزل می‌خواهم بگشا آن دو دست را که آغوش می‌خواهم نوری ندارد این مهتابی ِ دیواری ماهی، نگاهی برای ِ...